Category Archive: Success stories

• Mattie Boonen winnaar vrijwilligersprijs welzijn 2021

  May 31, 2021 11:10 am Comments Off on Mattie Boonen winnaar vrijwilligersprijs welzijn 2021

  Supervrijwilliger uit Malberg Mattie Boonen: overwin door het goede

  Al vanaf de eerste dag dat Mattie en Steffie Boonen in Malberg wonen zijn ze vrijwilliger. Voor de jeugd, de buurt, het wijkblad. Op zijn brommertje – en tegenwoordig ook met de bakfiets – brengt Mattie spulletjes rond naar de mensen die het niet breed hebben. Zijn familiemotto ‘overwin door het goede’ is hem op het lijf geschreven.

  Steuntje in de rug
  Hun woonkamer staat helemaal in het teken van de rock ’n roll uit de jaren ’50. Maar tussen een borstbeeld van Elvis en posters van James Dean en Marilyn Monroe staan boodschappenpakketten die Mattie vandaag nog gaat rondbrengen. “De supermarkt heeft die gedoneerd en ik heb een adressenlijst van mensen die het goed kunnen gebruiken.” Mattie kent de armoede die sommige mensen in de wijk hebben. “Die verhalen blijven bij mij, dat vertel ik aan niemand. Maar op deze manier bied ik ze wel een steuntje in rug.”

  Mogelijk
  Toen Mattie en Steffie 44 jaar geleden in Malberg kwamen wonen, stond de dag erna de broer van Steffie meteen op de stoep met een vraag. “Ik heb vroeger altijd vrijwilligerswerk gedaan. Dat sociale zat er dus al van jongsafaan in”, vertelt Mattie. Dus terwijl het gezin Boonen de verhuisdozen uitpakte, wist de broer ze al te strikken voor het jeugdwerk in Malberg. “Stichting Trajekt heette toen nog Stichting Boschstraat”, herinnert hij zich. Het stel organiseerde jaarlijks een fancy fair om zo geld op te halen voor het jeugdkamp. “Er waren grote gezinnen waarbij de ouders niet genoeg geld hadden om alle kinderen mee te laten doen. En met de fancy fair maakten we dat toch mogelijk.”

  Het grootste cadeau
  Inmiddels is Mattie met pensioen – hij werkte jarenlang bij de Radium fabriek – en hebben ze 7 kinderen, 8 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen. Zijn inzet voor de medemens gaat onverminderd voort. “Nu ik met pensioen ben, beweeg ik wat minder. Daarom vond mijn dochter dat ik wel een bakfiets kon gebruiken. Af en toe neem ik mijn kleinkinderen erin mee.” Maar geregeld fietst Mattie met dozen, een halve inboedel of stapels kleren door de wijk. Mensen weten hem te vinden als ze iets over hebben. En Mattie weet altijd wel iemand die het goed kan gebruiken. “De waardering die je dan van de ander krijgt, is voor ons het grootste cadeau.” Corona heeft hem daarbij nooit in de weg gezeten. “Als we de kerstpakketten die gedoneerd kregen van de Radium naar de ouderen brachten, moesten we ze voor de deur zetten. Dat wel. Maar dan moest ik snel zijn. Want als de eerste ‘m open had gemaakt, gingen ze de buren al bellen om te vertellen wat erin zat”, lacht Mattie. Hij werkt daarnaast nauw samen met Juupu. Zij organiseren inzamelingsacties van met name voedselproducten.

  Familie
  “Toen de wethouder belde dat ik de vrijwilligersprijs had gewonnen, dacht ik direct: maar er zijn toch genoeg anderen die deze prijs verdienen? Ik werk met genoeg mensen samen die ook veel voor hun buurt betekenen. Natuurlijk voel ik me vereerd, maar ik had dit werk niet kunnen doen zonder de steun van mijn vrouw en kinderen. We doen dit allemaal met hart en ziel.” Trots laat Mattie het familiewapen zien met daarboven de spreuk ‘Vince in bono’. “Vrij vertaald betekent dat ‘overwin door het goede’.” Er is geen betere zin te bedenken die het werk van Mattie zo perfect samenvat.

• Pie Coenen winnaar vrijwilligersprijs cultuur 2021

  11:05 am Comments Off on Pie Coenen winnaar vrijwilligersprijs cultuur 2021

  Vrijwilliger Pie Coenen staat paraat voor de Maastrichtse Verkenners Band

  Pie Coenen (86) heeft altijd al een speciale band gehad met de verkenners. Zelf was hij van welp in 1945 tot zijn militaire diensttijd lid. Jaren later speelt zijn kleindochter dwarsfluit bij de Maastrichtse Verkenners Band (MVB), de grootste muziekvereniging voor jongeren van Limburg. En als de MVB zonder verenigingsgebouw komt te zitten, is Pie een van de eersten die zich aanmeldt om mee te helpen op de nieuwe locatie.

  ‘Wees paraat’
  Dat Pie handig is, blijkt wel uit het feit dat het huis aan de Bilserbaan, waar hij samen met zijn vrouw al vanaf 1963 woont, zelf heeft gebouwd. “We woonden destijds echt aan het einde van de wereld. Rondom lag een enkele boerderij, hierachter lagen de bergen waar de kinderen speelden.” Hij ziet Maastricht veranderen, maar een van de constante factoren in zijn leven is vrijwilligerswerk. Of het nu voor de Maastrichtse Zwem- en Poloclub is, de BB (Bescherming Bevolking) of de Watersportclub MCC was. Pie vindt het allemaal heel normaal. Dat doe je gewoon. “Ik denk dat dat komt door mijn tijd bij de verkenners. ‘Wees paraat’, was onze spreuk.” En paraat staat Pie altijd.

  Tot aan de enkels in de rotzooi
  Vijf jaar geleden hoorde Pie van de plannen voor een nieuw verenigingsgebouw van de MVB. “Na veel zoekwerk en geld bij elkaar schrapen, hadden ze een locatie gevonden. Nou ja, zeg maar gerust een bouwval.” Aan de Malbergsingel lag een voormalige garage met bovenwoning. Na de garage en een taxibedrijf was het pand overgenomen door junks en zwervers. Een binnenbrand deed de rest. “We stonden tot aan onze enkels in de rotzooi”, herinnert Pie. Hij stapte naar de voorzitter van de MVB en vroeg of hij iets voor ze kon betekenen. “Ik was weliswaar 81, maar kon altijd wel een handje helpen.” De voorzitter was blij met de hulp en dacht zelf meer aan af en toe eens een levering materiaal ontvangen als de andere vrijwilligers niet aanwezig konden zijn. “Dat liep uiteindelijk heel anders”, lacht de Maastrichtenaar. “Het werd een onbezoldigde baan.”

  Schijfje voor schijfje
  Slopen, opruimen, strippen, opbouwen. De werkzaamheden gaan jarenlang door. “We wilden eerst de bovenwoning in orde maken, zodat daar altijd iemand kon zijn om toezicht te houden. Het gaat langzaam. Schijfje voor schijfje, zoals onze voorzitter zegt. Zodra er een beetje geld is, komt er bijvoorbeeld weer een partij stenen. De laatste twee jaar zien we het gelukkig groeien.” En corona? “We hebben ons altijd heel goed aan de maatregelen gehouden”, stelt Pie. Er verschijnt een ondeugende glimlach om zijn mond. “We zijn er allemaal goed doorheen gekomen, inmiddels zijn steeds meer vrijwilligers gevaccineerd. Maar corona is een ramp voor de vereniging zelf. De leslokalen en de concertzaal moet nu aan allerlei eisen voldoen voor wat betreft de ventilatie, maar hoe dat moet, kan niemand ons vertellen. Waarom gaan de sportscholen wel open, maar moeten onze deuren nog dicht blijven? Er valt geen touw aan vast te knopen.”

  ‘Waarom ik?’
  En toen kwam er ineens bericht vanuit de gemeente Maastricht. “Zodra ik die brief kreeg over de vrijwilligersprijs dacht ik ‘ik zal wel weer wat uitgespookt hebben’”, lacht hij. Even later vertelt Pie: “Waarom krijg ík deze prijs? Alle vrijwilligers stoppen veel tijd en werk in de verbouwing. Misschien is het omdat ik de oudste ben.” Voor hem geen gouden speldjes op de borst. Het geld van de vrijwilligersprijs gaat ‘gewoon’ naar de MVB. “Er moet nog zoveel gebeuren. Ik heb gezien wat bijvoorbeeld zo’n luchtventilatie kost. Ze kunnen het goed gebruiken.”

• Floor en Christien winnaars vrijwilligersprijs zorg 2021

  11:01 am Comments Off on Floor en Christien winnaars vrijwilligersprijs zorg 2021

  Kokende zusjes: ‘Ouderen hebben veel voor ons gedaan’

  Wat doe je als je basisschool dicht is of je horecabaan stilligt vanwege de lockdown? Dan ga je koken voor kwetsbare ouderen. Die gedachte hadden de zusjes Floor (22) en Christien (13). “We brengen niet alleen een maaltijd, maar maken ook altijd even tijd voor een praatje.”

  ‘We zijn gewend iets voor anderen te doen’
  De twee zusjes zaten tijdens het begin van de coronacrisis allebei thuis. Floor: “Onze moeder kwam met het idee om voor ouderen te gaan koken. In haar werk ziet ze veel kwetsbare mensen die wel een goede maaltijd en vooral wat sociaal contact kunnen gebruiken.” Hier hoefden de meiden niet lang over na te denken. “We zijn gewend om iets voor een ander te doen”, vertelt Christien. “Dat deden onze grootouders al, onze ouders organiseren geregeld iets voor anderen en wij helpen altijd mee.” Floor houdt van koken en duikt meteen de keuken in. Christien brengt de maaltijden op haar fiets naar de mensen thuis. Ze gaan in korte tijd van 10 naar 25 mensen. “Onze keuken binnen werd te klein, dus we verhuisden naar de tuinkeuken”, zegt Floor. In de tuin is meer ruimte en kunnen ze naar hartenlust kokkerellen.

  Geen quinoa salade, maar een vertrouwde stamppot
  Het is zelfs zo’n groot succes dat ze tijdens de tweede lockdown een crowdfunding startten voor hun initiatief dat inmiddels de naam Floorizant draagt. “Hiermee konden we de ingrediënten kopen”, zegt Christien. “Mijn moeder is wijkverpleegkundige in Blauwdorp en Mariaberg. Daarnaast werkt ze bij een huisarts als praktijkondersteuner ouderenzorg. Zo kent ze genoeg mensen op leeftijd die alleen zijn en een beperkt budget hebben.” Door corona vielen veel contactmomenten voor deze mensen weg. En reguliere catering bestellen zit er met een kleine beurs niet in. “Wij maken waar zij behoeft aan hebben”, legt Floor uit. “Geen quinoa salade, maar een vertrouwde stamppot of lekkere macaroni.”

  Anekdotes
  Naast die lekkere maaltijd is even een praatje maken misschien nog wel belangrijker. “Mensen zijn blij om ons te zien. Ze zijn altijd vrolijk. En ik vind het wel gezellig om een praatje met ze te maken”, aldus Christien. Floor vult haar zus aan: “Het zijn allemaal bijzondere mensen die veel hebben meegemaakt en het niet altijd gemakkelijk hadden. Ouderen hebben veel voor ons gedaan. Op deze manier kunnen we iets terugdoen. Ze voelen zich gezien en gehoord.” De twee grossieren in komische en ontroerende anekdotes. “Een man complimenteerde me met de rijstevlaai van de vorige keer. Het was een quiche en hij had al een week zitten broeden op dat grapje”, lacht Floor. “En iemand anders vroeg of hij na zijn tweede vaccinatie weer kon knuffelen. Mensen hebben door corona echt behoefte aan contact.”

  Hopen op navolging
  In de categorie Zorg hebben de kokende zusjes de vrijwilligersprijs gewonnen. Over de bestemming van het geldbedrag zijn ze duidelijk. “Ik zou hier graag mijn eigen bedrijf van willen maken”, vertelt Floor enthousiast. “Die vrijwilligersprijs is een mooi extra zakcentje.” Christien kan dan helpen met het bezorgen van de maaltijden. “Ik wil graag iedereen die het lastig heeft helpen”, zegt de tiener. Ze hopen allebei dat hun initiatief navolging krijgt. “Dat in elke wijk in Maastricht een of twee jongeren dit gaan doen”, droomt Floor hardop. “Er zijn zoveel eenzame ouderen die met een beetje aandacht een langer en gelukkiger leven kunnen leiden.” De twee zijn overigens ook genomineerd voor de Young Impact Awards. Meer info daarover op de website youngimpact.nl

• Harrie Kerckhoffs winnaar vrijwilligersprijs veiligheid 2021

  10:50 am Comments Off on Harrie Kerckhoffs winnaar vrijwilligersprijs veiligheid 2021

  Vrijwilligerswerk in Wolder: ‘Dat teamgevoel, daar doe ik het voor’

  De bewoners van Wolder en Campagne krijgen een keer in de twee maanden de Aangenaam op de deurmat. Hét blad van hun wijk. Prachtig vormgegeven én digitaal terug te vinden op de website aangenaamwoldercampagne.nl, allemaal dankzij Harrie Kerckhoffs. “Samenwerking heb ik altijd belangrijk gevonden. Tijdens mijn werk en nu – na mijn pensioen – bij mijn vrijwilligerswerk.”

  ‘Mensen weten ons te vinden’
  Wetenswaardigheden over de reconstructie van de Tongerseweg, een verhaal van een ondernemer in coronatijd en nieuws over het vrouwenvoetbal van Leonidas-W. Bladerend door de Aangenaam ben je meteen helemaal op de hoogte. “Mensen weten ons tegenwoordig te vinden met verhalen”, vertelt Harrie trots. Op de pagina over Gemeente Maastricht staan niet alleen de ‘obligate’ nieuwtjes, maar ook de petitie van de speeltuintjes. De betrokkenheid is groot onder de buurtbewoners.

  Opleidingen
  Vlak voor zijn pensioen, nu 12 jaar geleden, had Harrie nog wat opleidingsbudget over. “Ik wilde geen opleiding meer volgen die ik in mijn werk kon gebruiken, ik ging immers bijna weg. Dus toen heb ik een cursus InDesign gevolgd.” Een vormgevingsprogramma, perfect voor bijvoorbeeld de Aangenaam. Daarna volgden nog meerdere opleidingen. Websites bouwen, videobewerking. Harrie draait er zijn hand niet voor om. “Toen ik met pensioen ging, kreeg ik natuurlijk meer tijd. Zo’n 9 jaar geleden zochten ze vrijwilligers bij Aangenaam en zo ben ik erin gerold.”

  Praatjes
  Met de komst van pensioen en tijd, kwam er ook een hond in huis. Een kruising van een labrador met een bordercollie, dus er moet elke dag flink gewandeld worden. “Daardoor krijg je veel contact met mensen, maak je hier en daar een praatje en leer je je wijk echt kennen. Ik ben geboren in Meerssen, maar we wonen hier erg graag.” Er is inmiddels een buurtWhatsApp-groep opgericht. “Er was in het verleden wat drugsoverlast in de buurt. Dan is zo’n WhatsApp-groep wel prettig. De wijkagent was destijds nauw betrokken.”

  Blije buren
  Een ander, wat vrolijker initiatief is de Blije Buren Hulp. “Dat is een telefoonnummer waar mensen terechtkunnen met klusjes waar ze burenhulp bij kunnen gebruiken. Een lekkende kraan, even wat boodschappen doen. Met name in Campagne wordt daar veel gebruik van gemaakt. Ik denk dat het in Wolder wat meer vanzelfsprekend is dat je je buren af en toe om hulp vraagt. Daarnaast is er in beide wijken sprake van eenzaamheid en hebben mensen schroom om hierover te praten.” Door de Blije Buren ontstaat er hopelijk wat meer contact.

  Netwerk
  De lijst van initiatieven en evenementen van Aangenaam Wolder en Campagne gaat maar door. De inmiddels beroemde Kribkestocht, de kunstroute Artisjiek, een tweejaarlijkse vlooienmarkt. Door corona werd helaas alles verzet. “Er gaat altijd enorm veel tijd in zitten en dan wil je wel zeker weten dat het door kan gaan.” Het blad Aangenaam kon ondanks de lockdowns gewoon doorgaan. “De verhalen bleven gelukkig komen.” Dankzij zijn vrijwilligerswerk heeft Harrie een flink netwerk opgebouwd. “Toen ik zag dat er een mooie boombank door Limburgs Landschap werd geplaatst hier verderop, heb ik ze gebeld en gevraagd of we ook zo’n bank konden krijgen bij het veldkruis dat we als stichting onderhouden. Dat kon!” lacht hij tevreden.

  Wensen voor Wolder
  En dan belt de wethouder ineens met de mededelingen dat Harrie de vrijwilligersprijs heeft gewonnen. “Ik dacht eerst ‘hoezo ik?’. We zijn met een hele club betrokken mensen. Sommigen werken nog steeds en stoppen er desondanks veel tijd in. Dat teamgevoel, daar doe ik het voor. We doen het echt samen.” Hij heeft nog wel wat wensen voor Wolder en Campagne. “We kunnen bijvoorbeeld een aggregaat gebruiken voor de kribkestocht straks, maar uiteraard moeten de plannen eerst met het bestuur worden besproken. Als ik Wolder en Campagne iets gun dan is het dat mensen elkaar nog meer gaan opzoeken. Meer openheid naar elkaar. Of je hier nu al je hele leven woont of pas bent verhuisd.”

• Sidney de Vreede winnaar vrijwilligersprijs sport 2021

  10:42 am Comments Off on Sidney de Vreede winnaar vrijwilligersprijs sport 2021

  Vrijwilliger Sidney De Vreede houdt iedereen in beweging

  Olympic Taekwondo Maastricht is een hechte vereniging Sidney De Vreede (18) geeft er al vanaf zijn 11e les aan jong en oud. “Gezondheid en weerbaarheid speelt bij ons een belangrijke rol, maar ook onderlinge verbinding. We zijn één grote familie.” En als door corona die familie niet meer bij elkaar kan komen, verzint Sidney allerlei manieren om toch samen gezond bezig te zijn.

  De wc-rol challenge
  Het is maart 2020. Corona duikt ook in Nederland op en we leren het begrip ‘intelligente lockdown’ kennen. Olympic Taekwondo Maastricht moet eveneens de deuren sluiten. “Logisch”, zegt Sidney begripvol. “Maar ik wilde graag het voortouw nemen om desondanks alle leden in beweging te houden.” Hij zag op tv de beelden van hamsterende mensen die met pakken wc-papier de supermarkt uitliepen. “Daar heb ik toen een challenge van gemaakt. Onze leden moesten filmen hoe ze een wc-rol uit beeld trapten met een taekwondo-trap. De reacties waren enorm positief. Iedereen deed mee. Zelfs mensen in hun kantoor. Die filmpjes heb ik toen achter elkaar gemonteerd en dat zag er hilarisch uit.”

  In beweging blijven
  Positiviteit is Sidney’s tweede natuur. Hij vindt het leuk om ervoor te zorgen dat de leden van de vereniging met z’n allen iets leuks kunnen doen. Dus neemt hij trainingsfilmpjes op in zijn eigen trainingskelder en geeft hij – zodra het weer kan – buiten les. “Zelf maak ik deel uit van het team van het Regionaal Talenten Centrum. Om me uiteindelijk te kunnen kwalificeren voor het EK, het WK en later misschien wel de Olympische Spelen, is het belangrijk dat ik blijf trainen.” Zijn moeder heeft de zwarte band en kon in coronatijd met hem trainen. Ze zijn immers onderdeel van hetzelfde huishouden. Daardoor haalde Sidney in december 2020 zijn vierde dan. “De connectie met mijn moeder is geweldig. Ze is streng doch rechtvaardig. Ik ben daarom ook ouder-kind trainingen gaan geven. Zo blijven mensen sportief bezig en kunnen ze even afschakelen. Door corona brengen we veel tijd door achter en voor schermen.” Dankzij de filmpjes van Sidney konden de leden toch samen hun energie kwijt.

  Iets betekenen voor een ander
  Toen de wethouder hem vertelde dat hij de vrijwilligersprijs had gewonnen, stond de 18-jarige compleet perplex. “Ik hoorde toen pas hoe mijn vader dit allemaal buiten mij om had geregeld. Hij is een groot voorbeeld voor mij. Als vrijwilliger bij de Health Foundation zet hij zich in voor mensen met hart- en vaatziekten. Iets betekenen voor een ander heb ik echt van hem geleerd.” En dus gaat de prijs terug de vereniging in. “We hebben een grote diversiteit aan leden. Trainingsmateriaal voor taekwondo is niet voor iedereen betaalbaar, dus ik wil kijken of we dit als vereniging kunnen aanschaffen, zodat iedereen kan blijven trainen. En ik kan op mijn 21e een officiële trainerslicentie behalen. Dat is best prijzig, dus daar kan ik die prijs eveneens goed voor gebruiken. Op die manier kan ik nog beter les geven.” Als zesjarig jongetje zag Sidney Bruce Lee en Jackie Chan. Zo ontstond de liefde voor taekwondo. Zijn ouders vonden in Olympic Taekwondo Maastricht de perfecte club voor hun zoon. “Ik vind het mooi hoe Luigi Melis en later Brahim Tajaate de vereniging levend hebben weten te houden. Zelfs in coronatijd. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij.”

• Desiree Maas winnaar vrijwilligersprijs groen 2021

  10:33 am Comments Off on Desiree Maas winnaar vrijwilligersprijs groen 2021

  Een vrijwilliger met een hart voor groen en tijd voor een praatje

  Jarenlang was het Lourdesgrotje dicht begroeid met groen. Dankzij Desiree Maas en haar groene vingers is het weer een stralende plek geworden in het Severenpark in Amby. Een plek voor bezinning, maar ook voor een praatje. “Mensen komen hier weer graag. Dat zie je.” Een terechte winnaar dus van de Vrijwilligersprijs Groen.

  De Lourdesgrot straalt weer
  Desiree is geen Maastrichtenaar, maar een echte Ambynees. Ze woont al 14 jaar in het kasteeltje tegenover het Severenpark en houdt sinds 5 jaar het Lourdesgrotje netjes op orde. Snoeien, bloemen planten, schoonmaken. “Degene die dit voor mij deed werd ziek en is helaas overleden. Toen ze mij vroegen of ik dit wilde overnemen, zei ik direct ja.” De mensen die al jaren niet meer een bezoekje hebben gebracht aan de bijzondere grot, herkennen het tegenwoordig waarschijnlijk niet meer terug. “Het was overwoekerd door buxus, de bomen werden niet bijgehouden. Nu ziet het er weer fantastisch uit. Het bezoek is meer dan ooit. Het grotje straalt weer!” Dankzij Desiree en haar vrijwilligers.

  Gids boven de grond
  “Ik heb eigenlijk een gek leven gehad”, vertelt Desiree openhartig. “Vroeger was ik altijd in de grotten in België te vinden, om rondleidingen te geven. Daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Ik ben gek op de natuur en hier in het Severenpark ben ik nu eigenlijk een gids boven de grond.” Ze wandelt elke ochtend met haar hondjes door het park en maakt altijd een praatje met de mensen die ze tegenkomt. “Met name de oudere mensen die hier wonen, komen speciaal naar me toe. Ik geef ze wat begeleiding en wandel een stukje met ze mee als ze zich niet helemaal veilig voelen.”

  Ondanks corona
  Tijdens corona bedacht Desiree een bijzondere actie. Ze haalde er zelfs de krant mee. “We hadden in de kerstperiode een grote tent opgezet in het park waar je chocolademelk kon drinken met een lekkere wafel erbij.” Zo kon er – op afstand – toch een praatje gemaakt worden. “Ik had een kacheltje geregeld en er kwam zelfs iemand met een accordeon langs. Dat was erg gezellig.” Als vandalen en later storm Bella de tent vernield, krijgt ze spontaan 5 nieuwe tenten aangeboden. Zo betrokken is de buurt bij haar werk. Als de coronamaatregelen het weer toelaten wil ze in de toekomst ‘cinema in het park’ organiseren, mergelworkshops geven en in december een kerstmarkt. Er zijn nog genoeg toekomstplannen.

  Stuiteren door de kamer
  “Toen de wethouder belde en vertelde dat ik de vrijwilligersprijs had gewonnen, was ik echt even van slag. Een van de vrijwilligers zei dat ik die middag mijn telefoon in de gaten moest houden. Toen de boodschap eenmaal was gezakt, begon ik te stuiteren door de kamer”, lacht ze. “Dit werk doet mij goed. Ik ben het liefste buiten en maak graag praatjes met mensen. Dus het werkt twee kanten op. En ik ben blij met de samenwerking met het Elisabeth Strouven Fonds, eigenaar van het park en de grot. Daardoor kan ik hier naar eigen inzicht het Lourdesgrotje op orde houden.”

• Ki van de Ven winnaar vrijwilligersprijs bedrijven 2021

  10:27 am Comments Off on Ki van de Ven winnaar vrijwilligersprijs bedrijven 2021

  Ook de liefde voor vrijwilligerswerk gaat door de maag

  Dat eten verbindt wist Ki van de Ven al ver voor corona. Hij reisde de wereld rond en voedde menige mond met zijn catering op maat en bijzondere gerechten. Als het virus begin vorig jaar de deuren sluit van zijn bedrijf, bedenkt hij zich geen moment en verzint als vrijwilliger allerlei acties rondom voeding. “We wisten van tevoren niet dat het zo’n enorm succes zou worden.”

  Van wijn naar sinaasappels
  Het begon allemaal met de verkoop van een aantal flessen wijn. “Deze had ik ooit gekocht voor een goed doel. Van de opbrengst heb ik vervolgens sinaasappels gekocht bij een lokale ondernemer die we zijn gaan uitdelen in de zorg. Die stonden door corona in the picture, dus dat was een logische stap. Ik heb er verder niet zo veel over nagedacht en ben gewoon aan het werk gegaan.” Zijn goede collega Arjan Greve helpt mee. Zowel zorgmedewerkers als ouderen die de vitamine C goed konden gebruiken, smulden van de traktatie.

  ‘Supersjiek’
  Dit smaakte naar meer. Vrijwilligers sloten zich aan bij Ki, bedrijven droegen bij met geld, diensten of producten. De cijfers laten je duizelen. Uiteindelijk doneren ze zo’n 50.000 kilo fruit en 10.000 liter soep. Niet alleen aan de zorg, maar ook aan mensen met een smalle beurs. “Collega’s schonken wijnen, de Gerardushoeve doneerde brandstof, transportbedrijven zorgden voor busjes en koelwagens. Dat was echt supersjiek!” Ki vindt het tof om te zien dat zoveel mensen dezelfde kant opkijken. “Sommigen waren voorheen concurrenten van elkaar, anderen zouden elkaar misschien nooit zijn tegengekomen in het dagelijks leven. Verbinden is gewoon gaaf, daar haal ik voldoening uit.”

  Het A-Team
  Wat is het geheim achter zijn succes? Ki weet mensen met zijn enthousiasme enorm te motiveren. En waar anderen misschien wel op het idee komen, gaat hij het ook doen. Hij begint gewoon meteen te bellen. Ki: “We leken af en toe wel het A-team. De grote koelvrachtwagen was het moederschip en de bezorgautootjes brachten alles bij de mensen”, lacht hij. De voedselbank krijgt fruitmanden, dankzij een donateur brengen ze 20.000 flesjes jus d’orange naar ziekenhuizen, brandweer, politie en GGD. De lijst gaat maar door. Ki en zijn team zijn er dag en nacht mee bezig. Tot begin 2021.

  ‘Geven is gemakkelijker dan krijgen’
  “Door corona had ik natuurlijk al een jaar lang geen inkomen. Ik viel buiten de steunmaatregelen en we hielden net het hoofd boven water.” Die onzekerheid is nog niet voorbij, maar hij probeert zijn weg te vinden. De donaties en daarmee de acties liepen langzaamaan terug. Dan wordt hij genomineerd voor de vrijwilligersprijs. “Ik vond het erg bijzonder toen ik hoorde dat ik de prijs had gewonnen. Vorig jaar ging alles zo snel, het sneeuwbaleffect werd een lawine.” Een bestemming voor het geldbedrag heeft hij al bedacht: het Ronald McDonald Huis. “Daar ga ik drie keer koken voor de ouders en hun kinderen. Samen met de groep waanzinnig toffe vrijwilligers waarmee ik via het Ronald McDonald Huis in contact ben gekomen. We willen dan in een echte restaurantsetting een mooi moment creëren voor ze.” Dat is typisch Ki. “Tja, ik vind geven toch gemakkelijker dan krijgen.”

• Serve the City zet mensen in hun kracht

  April 26, 2019 8:37 am Comments Off on Serve the City zet mensen in hun kracht

  Serve the City zet mensen in hun kracht

  Hoe verbind je een stad? Door elkaar te helpen. Dat is het doel van Serve the City, een internationale vrijwilligersbeweging. “Van vrijwilligerswerk wordt iedereen rijker”, zegt Greet de Rechter. 4 jaar geleden kwam ze in aanraking met Serve the City. Ze bleef. Als vrijwilliger. Maar anderhalf jaar geleden verruilde ze haar vaste baan als maatschappelijk werker bij Trajekt voor een tijdelijke aanstelling aan het roer van Serve the City. Naast de betaalde 22 uur is ze nog steeds actief als vrijwilliger bij de vrijwilligersbeweging. En kom je haar regelmatig tegen met een verfkwast in haar handen. “Want dát stukje blijft toch het leukste.” Greet vertelt over Serve the City, het belang van vrijwilligerswerk en haar drive.

  “4 jaar geleden verhuisde ik met mijn man van België naar Maastricht. Ik kende hier niemand. Dus toen de kans zich voordeed om samen met een groep mensen een school in Heer op te knappen, heb ik die gegrepen. Zo ben ik bij Serve the City terechtgekomen, een internationale vrijwilligersbeweging die mensen op een praktische manier verbindt. We werken samen met allerlei organisaties in de stad. Zo krijgen we klussen binnen. Denk aan zo’n school die bij ons aanklopt of een welzijnsorganisatie (Levanto) die onze hulp inschakelt om een kinderspeelhoek in de crisisopvang te realiseren.”

  Verbinding als doel
  Er is een belangrijk verschil met bijvoorbeeld MaastrichtDoet of andere vrijwilligerscommunity’s die vraag en aanbod van vrijwilligerswerk samenbrengen. Het gaat niet om de klus. “Bij ons is verbinding het doel. Dat betekent dat we zo’n kinderspeelhoek gaan realiseren, maar wél samen met de mensen in de crisisopvang. We vragen de bewoners naar hun wensen en behoeften. Onze vrijwilligers gaan dan samen met hen aan de slag. Of we knappen het schoolplein op sámen met de kinderen en de ouders.”

  Voldoening
  “Een misschien nog beter voorbeeld is het heitje-voor-een-karweitjeproject tijdens een van onze buurtdagen. Een middelbare school had zich aangemeld om te helpen. Maar veel zin hadden de scholieren daar zelf niet in. Het was verplichte kost. Het project hield in dat de scholieren in kleine groepjes in de buurt lukraak bij mensen moesten aanbellen en hun hulp zouden aanbieden. Bij een ouder koppel hadden ze zo al een schilderij opgehangen en een lamp vervangen. Een groepje scholieren belde vervolgens aan bij de buren van het oudere koppel. Het was een Syrisch gezin dat net in de wijk was komen wonen. Ze wilden graag de buren leren kennen, maar de taal vormde een barrière. Waarop 1 van de scholieren zich opeens enthousiast opwierp als tolk. “Ik spreek Arabisch”, klonk het. En zo vond een eerste ontmoeting plaats tussen het Syrisch gezin en het oudere koppel. Ik kwam het gezin laatst tegen in de Action. De vrouw vertelde me dat hun kinderen het oudere koppel nog steeds regelmatig helpen met boodschappen doen. De verbinding is gemaakt. Tel daarbij op dat de minder gemotiveerde student in kwestie ook de kans greep om hulp te bieden en zo ook in haar kracht ging staan. Dat geeft ongelooflijk veel voldoening”, vertelt Greet met een sprankeling van trots in haar ogen.

  Vrijheid
  “Serve the City laat zien dat het gemakkelijk is om het verschil te maken en iemand te helpen. Het zit hem vaak in zo’n kleine dingen. Regelmatig krijgen we verzoeken om mensen met een beperking eenleuke middag te bezorgen. Dan knutselen we 1 of 2 uurtjes samen. De dankbaarheid die je daarvoor terugkrijgt, is onbetaalbaar. Dat is het mooie van dit vrijwilligerswerk. Het kost je amper tijd, je bent nergens aan gebonden. En het levert je zoveel meer op dan je investeert. Natuurlijk verwachten we wel dat je komt als je je aanmeldt. Maar als vrijwilliger bepaal je zelf wat, wanneer en hoe vaak. Daarom werken we met projecten en organiseren we projectdagen.”

  Focus op kracht
  “Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat je juist door deze vorm van informele zorg meer kunt bereiken dan met alleen formele zorg. De focus ligt namelijk niet op het probleem, bijvoorbeeld een beperking, maar juist op wat mensen kunnen en leuk vinden om te doen. Knutselen bijvoorbeeld. Zo zet je mensen in hun kracht. Formele zorg moet hand in hand gaan met informele zorg. Want samen bereik je meer dan alleen.”

  Internationaal
  Bijzonder aan Serve the City is dat het een internationale club is. “We spreken Nederlands en Engels. Veel internationale studenten doen bij ons vrijwilligerswerk. 50 procent van onze vrijwilligers is internationaal. Dat werkt soms als een olievlek. Ze maken hier kennis met vrijwilligerswerk en na hun studie gaan ze in hun eigen land ermee verder. Want geloof me: als je er eenmaal aan geproefd hebt, smaakt het naar meer.” Haar boodschap is dus duidelijk. “Word vrijwilliger voor een dag. Meld je aan. Kom meedoen. De deur staat open.”

  Over Serve the City
  De Maastrichtse tak van Serve the City is in het voorjaar van 2015 opgericht door Michal Steyn. Het idee destijds ontstond door het enthousiasme van betrokken mensen uit kerken en studentenverenigingen in Maastricht onder het motto ‘omzien naar de nood van mensen in onze stad’. Door elkaar te helpen en te laten zien dat je met een klein gebaar een groot verschil kan maken wordt Maastricht een mooiere stad. Voor iedereen.

  Meer informatie over Serve the City Maastricht vind je hier.