‘Die blije gezichtjes, daar doe je het voor’

Boven de Brandweerkantine, in 1 van de ruimtes van het CNME zit de OWP: de onderwijswerkplaats. Rekken vol boeken, stapels leskisten en platen aan de muur van natuurtaferelen die herinneren aan andere tijden. Jolanda Hoogesteger en Giel Gense zijn de beheerders van al dit materiaal. “Natuur en milieu staan ons na aan het hart. En dat willen we kinderen graag bijbrengen”, klinkt het.

Veelzijdig
“Onderwijzers, maar ook verenigingen en particulieren komen hier materiaal lenen om kinderen te vertellen over natuur en milieu” legt Giel uit. Hij laat een klapper zien. ‘Help de vogels de winter door’ staat erop. Aan de hand van teksten, plaatjes en instructies wordt uitgelegd hoe vogels de koude maanden overleven. “Hier is bijvoorbeeld een recept voor het maken van vetbolletjes.” In de kist zit allerlei lesmateriaal. “Het is heel veelzijdig. Met een kist kun je meerdere lessen vullen. Er valt zoveel uit te halen.”

Bijen, vlinders en kuikentjes
Op een van de rekken staat een bijenkorf. “Die hoort bij een leskist over bijen”, vertelt Jolanda. “De kinderen mogen dan bijvoorbeeld de hoed van een imker opzetten en leren alles over honing en bijenwas. Maar we hebben ook een vlinderkast. En een broedmachine. Zo kunnen kinderen zien hoe een kuikentje uit een eitje komt. Soms sturen ze foto’s en als je dan die blije gezichtjes ziet van de kinderen. Dat is fantastisch. Daar doe je het voor.”

Moderniseren
Naast het beheren van het onderwijsmateriaal controleren Giel en Jolanda de kisten bij terugkomst. Maar misschien vinden ze de uitleg die ze erbij geven nog wel het belangrijkste. “Daarom hebben we hier zo’n grote tafel”, legt Giel uit. “Het is belangrijk dat je goed weet wat er allemaal in de kist zit en wat mogelijk is. Daar nemen we de tijd voor.” En ze moderniseren de lessen. “In sommige kisten zaten nog handgeschreven stukken, dia’s of videobanden”, weet Jolanda. Die zijn inmiddels vervangen. “We zoeken geregeld online naar interessante YouTube-filmpjes.” Bijzonder trots is Giel op de klapper ‘technieken uit de prehistorie’. “Een van de docenten heeft die les gefilmd. Dat is prachtig. Als kinderen dan zien hoe je met vuurstenen vuur kunt maken, die verwondering, daar kan niks tegenop.”

Gewaardeerd
Hoe zijn Giel en Jolanda bij het CNME terecht gekomen? Jolanda: “Ik ben milieukundige en milieu staat mij na aan het hart. Ik kreeg wat meer vrije tijd en hoorde dat ze een vrijwilliger zochten. Ze zaten toen nog op de Statensingel en ik kon meteen beginnen. Dat is nu 10 jaar geleden.” Giel las in 2000 een piepkleine advertentie van het CNME. “Daar heb ik op gereageerd. Ik werd direct welkom geheten. Het is een leuke club en we hebben een fijn team. We worden echt gewaardeerd.” Het mooiste vinden de 2 de reacties van mensen die gebruikmaken van het materiaal. “Vooral de verhalen over de les van docenten bij terugkomst vind ik prachtig”, zegt Jolanda. Giel: “En laatst werden we uitgenodigd voor een expositie van een dame. Zij had een kaardmolen (een apparaat waarmee je wol uit elkaar trekt, red.) van ons geleend en wilde laten zien wat ze hiermee gemaakt had.”

Overdonderd
Jolanda en Giel werden overdonderd door de Vrijwilligersprijs. “We zaten in de OWP te vergaderen met een collega”, vertelt Giel. “Totdat ineens de wethouder binnenkwam en de directrice van het CNME. En vervolgens kwamen mijn vrouw, de man en dochter van Jolanda binnen.” Er waren bossen bloemen en een verhaal van de wethouder. “Hartstikke leuk”, reageert Jolanda, “maar ik ken nog zoveel andere vrijwilligers die ook goed werk doen.” Giel heeft hetzelfde: “Je doet het niet voor die prijs, maar omdat je het werk leuk vindt. Wij willen iets betekenen voor mensen en de maatschappij.”

Magie
Hebben ze al een bestemming voor de prijs? “Ja, het is al helemaal rond!” lacht Giel. Ze hebben de prijs eerlijk door 2 verdeeld. Jolanda wil de helft aan de vrijwilligers van het CNME geven. “Daarover ben ik in gesprek met de coördinator. De andere helft gaat naar de Zonnebloem, afdeling Sint Pieter voor een vrijwilligersactiviteit. Daar doe ik ook vrijwilligerswerk.” Giel wil graag het geld besteden aan het beveiligen van het scoutinglokaal van de Eburonen. “Er is daar vaak ingebroken. Dus dat geld kunnen ze goed gebruiken.” De 2 hoeven niet zo nodig in de belangstelling te staan. Het liefst staan ze gewoon docenten te woord over de magie die er schuilt in de leskisten.