John Niessen op de bres voor LHBT – gemeenschap

John Niessen, ook bekend als dragqueen D.licious , is vrijwilliger bij het COC Limburg. Met hart en ziel zet hij zich inmiddels zo’n 20 jaar in voor de LHTBI-gemeenschap (lesbiennes, homoseksuelen, transgenders, biseksuelen en intersekse personen) in Limburg. Hij hoopt met zijn werk een verschil te maken in de acceptatie van ieders geaardheid in onze provincie. En hij maakt het verschil. Daarom wint hij dit jaar de Vrijwilligersprijs 2019 in de categorie veiligheid. Hoe hij het verschil maakt en waarom hij dit werk doet, lees je in dit artikel.

Waarom vrijwilligerswerk?
“Toen ik uit de kast kwam, had ik het niet makkelijk. 3 jaar lang hielpen vrijwilligers van het COC mij met mijn worstelingen en vragen. Mijn energie wil ik daar teruggeven waar ik hem zelf ooit kreeg”, vertelt John. Dat is reden 1. Reden 2 heeft te maken met Johns ziekte. “Ik heb een chronische bindweefselziekte. En ik heb mijn rug ooit op 2 plekken gebroken en lang in een rolstoel gezeten. Inmiddels kan ik weer lopen, maar de pijn gaat nooit over. Het zit niet in mijn aard om thuis te gaan zitten kniezen en mijn hand op te houden voor een uitkering. Ik wil zinvol bezig zijn. Dit werk geeft me een doel en afleiding. De pijn verdwijnt even naar de achtergrond.”

Verschil maken
Reden 3 zit hem in de voldoening die het werk hem oplevert. “Als je een verschil kunt maken in iemands leven, dan geeft dat energie. 14 jaar geleden begeleidde ik jongerengroepen. Een moeder kwam met haar zoon van 8 naar me toe. De jongen was te jong voor de jongerengroepen. Dus we hebben 1 op 1 een gesprek gevoerd. Vorig jaar kwam ik hem tegen tijdens een dragqueenevenement. Hij sprak me aan omdat ie me herkende. Ik gaf hem een compliment over zijn make-up. ‘Dat heb ik aan jou te danken’, vertelde hij. ‘Jij hebt me sterker gemaakt. Ik durf en kan nu zijn wie ik ben.’ Dat is precies waarvoor ik dit werk doe.”

Samen aan de slag
John is veiligheidscoördinator van het COC. Hij gaat over de veiligheid van het pand, de veiligheid van de vrijwilligers die er werken, maar ook over de veiligheid van alle LHTBI’ers in Limburg. Een flinke opgave. “Ik ga over van alles. Over de brandmelders in het pand bijvoorbeeld en over de horecavergunningen van café Rosé. En het is mijn verantwoordelijkheid dat de vrijwilligers die hier werken veilig hun werk kunnen doen. En vanuit het COC gaan we mee als mensen aangifte doen tegen homogeweld. Nog te vaak wordt dat niet meegenomen in een aangifte. Het wordt als niet relevant beschouwd – ‘homo is toch geen scheldwoord?’ – of je krijgt de vraag of je écht wil dat dat in een aangifte wordt opgenomen. Omdat het zogenaamd tegen je kan werken. Daardoor geven de cijfers een vertekend beeld. Daarnaast moet de aangiftebereidheid omhoog.”

Uit en in de kast
Dat homogeweld nog steeds actueel is, weet John uit eigen ervaring. “Samen met 2 andere dragqueens werd ik na een avond stappen lastiggevallen door een groep jongeren. Ik sta vrij stevig in mijn schoenen, maar toch doet dat iets met je. Het maakt iets kapot. En als dat al voor mij geldt, watdoet dat dan met iemand die net uit de kast komt. Het drijft mensen terug in de kast. Dat moet anders. Daar kom ík voor op. Zodat hopelijk steeds meer mensen elkaar in elkaars waarde laten.” Dus betreedt John regelmatig het podium als zijn alter ego D.licious. Om lezingen te geven en mensen bewust te maken van de impact van homogeweld of onverdraagzaamheid. “Ik snap goed dat LBTHI’ers voor velen een ver-van-mijn-bedshow zijn. Praat erover. Maar veroordeel mensen niet.”

Respect
“In ons café raakte een ouder koppel laatst in gesprek met een meisje dat vroeger een jongen was. ‘Leg me dat nou eens uit’, hoorde ik de man haar vragen. Ze voerden een heel gesprek. Aan het eind van de avond zag ik de man het meisje een schouderklopje geven. ‘Respect meisje’, hoorde ik hem zeggen. ‘Respect.’ Dat vind ik prachtig. Want zo kan het dus ook. Dat je iets niet begrijpt, is prima, maar vraag er dan naar. Ik garandeer je: je wordt er rijker van.”

Bekend gezicht
“Ik ben misschien een bekend gezicht als het gaat over veiligheid van de LHTBI’ers, maar in feite is het de complete groep van 145 vrijwilligers die Limburg een stukje veiliger maakt. Of het nu gaat over de veiligheid van een meisje van 16 op school dat net uit de kast komt of van een homostel dat verhuist naar een verzorgingshuis. Dus die prijs, die hebben we samen verdiend.”

De toekomst
“Als het aan mij ligt, besteed ik de geldprijs aan iets wat veiligheid raakt.” Of hij over 5 jaar nog steeds vrijwilliger is bij het COC, kan hij niet zeggen. “Door mijn ziekte heb ik geleerd niet te ver vooruit te kijken. Ik leef nu. De dingen die ik wil doen, doe ik nu.”