WINNAAR VRIJWILLIGERSPRIJS CATEGORIE SPORT 2023

“De saamhorigheid die ik soms mis in de samenleving vind ik bij de club”

Tonnie Pater is 70. 4 keer per week, weer of geen weer, vind je haar op de atletiekbaan in Maastricht. Ze is trainer van 3 hardloopgroepen en loopt zelf ook nog hard. Ze is ondertussen al zo’n 40 jaar lid van Atletiek Maastricht. Daarvan doet ze 20 jaar vrijwilligerswerk voor de club. Voor haar vrijwilligerswerk kreeg ze dit jaar de vrijwilligersprijs van de gemeente Maastricht.

Over frame running
Tonnie bracht frame running naar Maastricht. Volwassenen en kinderen met een loopbeperking kunnen daarbij rennen met behulp van running frames. Dat zijn een soort loopfietsen met 3 wielen zonder pedalen en met een borststeun. “Ik heb in de gehandicaptenzorg gewerkt en was net met pensioen. Op het Jeugdjournaal zag ik toen een onderwerp over frame running. En ik wist het direct: dit ga ik opzetten in Maastricht. Je moest 2.500 euro bij elkaar verzamelen, dan kreeg je er van Stichting Het Gehandicapte Kind 5.000 euro bovenop en kon je 3 running frames kopen.”

Aan dezelfde start
Die 2.500 euro haalde Tonnie in 2019 op met een T-shirtverkoop voor een bevrijdingsestafette. Ze zocht de samenwerking op met Adelante. Die organisatie helpt mensen die te maken hebben met de gevolgen van een ziekte, aangeboren aandoening of ongeval. Tonnie: “De 1e leden kwamen via Adelante bij de club terecht. Dat waren vooral kinderen. Op zaterdag begeleid ik 1 groep frame runners: volwassenen en kinderen. Voor deze sporters is het belangrijk om erbij te horen. Sinds kort kunnen ze ook meedoen aan officiële loopwedstrijden, zoals op 23 april De Groene Loper Run. En pas nog liepen ze bij Zweit veur Leid al een stukje bij de start mee. Het vormt een fantastische aanblik: de frame runners samen met alle andere lopers aan diezelfde start, het gejuich van het publiek, het enthousiasme dat van de gezichten van de frame runners afstraalt. Daar doe ik het voor. Dat geeft mij energie.”

Weer of geen weer: Tonnie is er
Hoe kwam Tonnie bij de atletiekclub terecht? “Voor een project om zo veel mogelijk kinderen in Malberg aan het sporten te krijgen, moest ik een cursus volgen. En om die cursus te volgen, moest ik lid zijn van een sportvereniging. Ik liep zelf al hard. Dus de atletiekvereniging was geen onlogische keuze. Die heette toen trouwens nog AV 34. Daar kreeg ik pas écht de smaak van hardlopen te pakken: het buiten bezig zijn, bewegen, je moe maken, je hoofd leeg maken plus het voldane gevoel achteraf; dat is waarom ik hardloop. Al loop ik niet meer zo vaak als destijds. De 2 trainingsavonden en 2 trainingen op zaterdag vind ik op dit moment genoeg. Ik word blij van een training: weer of geen weer en zelfs al sta ik samen met de andere lopers in de kou te rillen voordat de training begint. Het is heerlijk om te zien hoeveel mensen bezig zijn op de atletiekbaan in plaats van thuis op de bank te hangen. Wij zijn bezig. Een jeugdgroep is verderop aan het opwarmen, de studenten rennen je voorbij. Dat is genieten.”

Kennis en ervaring delen
Tonnie geeft training om haar ervaring over te dragen op anderen. “In alle jaren dat ik zelf heb hardgelopen, leerde ik veel over hardlopen en trainen. Ik liep ook de nodige marathons. Die kennis en ervaring wil ik delen. Mensen kunnen veel bereiken als ze op een goede manier begeleid worden. In 2007 gaf ik training aan een groep die meededen aan een sportprogramma via hun werk. Het waren allemaal beginners en het was een gedreven groep. Ze wilden binnen een jaar een marathon kunnen lopen. En dat is ze gelukt. Ik was zo trots op hen.”

Saamhorigheid in de club
“Ik heb lang gezegd dat ik na mijn pensioen geen vrijwilligerswerk meer zou doen. Maar vooral door corona heb ik ingezien dat voor mij het onder de mensen zijn heel belangrijk is. Dus zo lang het goed gaat, ga ik ermee door. Onze club is een heel sociale club. Je traint samen en drinkt na afloop een kop koffie. Mensen staan ook écht voor je klaar als het nodig is. Ik ben een paar keer verhuisd en altijd kwamen er wel mensen van de club helpen. Ik heb ook genoeg vriendschappen zien ontstaan. De saamhorigheid is groot. Ik mis die soms in de samenleving, maar ik vind hem in de club.”

Prijzengeld gaat naar trainingsmateriaal
Dat ze een prijs won, verraste haar. “Ik werd met een smoes naar de club gelokt. En toen liep daar de wethouder opeens naar binnen. Dat had ik niet verwacht.” Voor de 2.000 euro die ze heeft gewonnen heeft Tonnie ook al een mooie bestemming. “We gaan materiaal kopen voor de jeugd en voor de frame runners.”

Meer lezen over Atletiek Maastricht of over frame running? Kijk op de website van de club.