Vrijwilliger bij Steunpunt Mantelzorg Zuid: koffie, wandelen en luisteren – Het verhaal van Bert
Een mooie wandeling door de natuur. Een kopje koffie en een goed gesprek bij iemand thuis. Als vrijwilliger bij Steunpunt Mantelzorg Zuid geniet Bert Gerards elke keer van zijn bezoekjes aan de cliënten. “Ik leer er ook veel van en het heeft me geholpen om door mijn rouwproces te komen.”
Wandelen
Vijf jaar geleden is Berts vrouw namelijk overleden. Ze gingen vroeger samen geregeld wandelen en genoten van de natuur. “Maar toen kreeg ze kanker en is het snel gegaan. We dachten dat we nog wat meer tijd samen hadden.” Een rouwproces volgt. In zijn eentje wandelen valt hem zwaar en hij gaat bij enkele wandelclubs. Dat helpt. Als hij vervolgens een advertentie van het steunpunt in de krant ziet staan, reageert hij direct. “Ze zochten mannelijke vrijwilligers voor mannelijke cliënten. Om mee af te spreken of een stukje mee te gaan wandelen. Dat sprak me wel aan.”
Nerveus
Hij krijgt een kennismakingsgesprek bij het steunpunt. “Daarbij kijken ze of je geschikt bent en wat je interesses zijn. Bij mij was dat natuurlijk wandelen.” Hij ontmoet daarna vrij snel zijn eerste cliënt. “Ik was best nerveus”, geeft Bert toe. “Gelukkig krijgen we vanuit het steunpunt altijd een coach. Die helpt je, vraagt tussendoor hoe het gaat. Dat is heel fijn.” De cliënt waar Bert vrijwilliger is, voelt aan dat hij nerveus is. “Daardoor was er gelijk een klik. Deze man had beginnende dementie en ik zou een keer per week met hem gaan wandelen. Hij was jarenlang amateur wielrenner geweest, dus heel fit. We waren vaak anderhalf uur op pad en dankzij onze wekelijkse wandeling werd zijn vrouw een beetje ontlast.”
Een moeilijke dame en een kussende heer
Na twee jaar neemt de dementie de overhand en gaat de cliënt van Bert naar een verpleeghuis. “Ik ben nog wel een keertje langsgegaan, maar hij herkende me niet meer. Tijdens ons gesprek herinnerde hij zich wel ineens onze wandelingen.” Hierna wordt Bert vrijwilliger bij een oudere vrouw. “Wandelen ging moeilijk dus ik ging een kopje koffie bij haar drinken. Het was een sjieke dame,” lacht Bert, “ze was een beetje bazig en haar zoon zei tijdens de eerste keer ‘ma is moeilijk’. Maar het ging goed. We praatten over vroeger en na een uurtje liepen we samen naar buiten. Haar zoon was blij dit te zien. Uiteindelijk ben ik een jaar vrijwilliger geweest.” In de gesprekken met andere vrijwilligers en zijn coach vindt Bert steun bij zijn vrijwilligerswerk. “Je hoort hoe anderen met kwesties omgaan. Dat helpt. Zo heb ik met een man gewandeld – hij had ook beginnende dementie – die onderweg graag praatjes maakte met dames, maar ze bij het afscheid steeds wilde kussen. Dat kwam door de dementie, maar zorgde voor ongemakkelijke situaties. Daarom ben ik de routes gaan aanpassen, zodat dit minder voorkwam.”
Vol energie
Inmiddels is Bert vrijwilliger geweest bij zes mensen. Hoe is het om steeds te wisselen? “Dat ervaar ik eigenlijk als zeer positief. Het is echt anders dan bijvoorbeeld bij een vriend met zorgen die heel dichtbij staat. Dat neem je mee naar huis. Na mijn wandeling of bezoekje als vrijwilliger ga ik vol energie weer naar huis. Ik heb iets voor ze kunnen betekenen. Dat heeft mij destijds de kracht gegeven om door mijn rouwproces te komen. Ik had weer zin in het leven, kon weer genieten.”
Klik
Waar moet een vrijwilliger bij het steunpunt aan voldoen, volgens Bert? “Je moet goed kunnen luisteren. Het gaat tijdens zo’n bezoek niet om jou, maar om die ander. Ik bereid me ook goed voor. Plan een mooie wandelroute bijvoorbeeld en bij een voetballiefhebber lees ik de wedstrijdverslagen en uitslagen vooraf eventjes door.” Hij heeft veel geleerd de afgelopen jaren als vrijwilliger. “Je ziet hoe het is om samen te leven met iemand met dementie. Vanuit het steunpunt krijgen we trainingen en mogelijkheden om ervaringen onderling uit te wisselen. Ik ben ook zelf naar een lezing over dementie geweest. Maar het belangrijkste is nog dat je een klik hebt met de ander.”
Ook vrijwilliger worden bij Steunpunt Mantelzorg Zuid? Bekijk de vacature. Een tip van Bert: “Bepaal zelf hoeveel tijd je wil besteden aan je inzet als vrijwilliger, zodat je de volledige aandacht aan iemand kan geven.”
