De schilderende bokser

Jo Verhaegen ademt boksen. “Mijn oom was al in 1924 professioneel bokser, mijn zonen hebben op hoog niveau gebokst en ik heb op mijn 20e de bokhandschoenen aangetrokken.” Sindsdien deed hij ze niet meer uit. Hij zet zich dan ook al ruim 50 jaar in voor de bokswereld. Als trainer, scheidsrechter én EHBO’er.

Alles voor de jeugd
“Als kind zag ik die foto van mijn oom Sjo hangen, met zijn medailles ernaast”, herinnert Jo. Daar ontstond zijn levenslange passie. Hij bokste vroeger wedstrijden, trainde zijn 3 kinderen en is tegenwoordig voorzitter, trainer en materiaalman van Verhaegen Sport Boxing. Nog steeds geeft hij zo’n tien uur per week training. “We hebben ook lesgegeven in het asielzoekerscentrum toen dat nog in de voormalige gevangenis zat. Ik train ook jongeren die wat extra begeleiding nodig hebben. Ik geef al meer dan 20 jaar les bij Sportschool Pierre Zenden.” Elke cent die Jo hiermee verdient gaat naar de vereniging. “Alles voor de jeugd.”

Mooie herinneringen 
Verhaegen Sport Boxing is één grote familie. Maar liefst zeven Verhaegens zijn er actief. “Mijn 2 zonen hebben op internationaal niveau gepresteerd. Ze hebben ook veel in de Bundesliga gebokst. Dan was ik hun chauffeur.” Bij de mooie herinneringen krijgt de trotse vader tranen in zijn ogen. “Ik heb misschien een grote mond, maar een klein hartje. Boxen is een geweldige sport. Vooral de olympische wedstrijden, daar kijk ik graag naar. Er komt veel techniek bij kijken.”

Meer dan boksen
Als trainer moest Jo zijn EHBO-diploma halen. Niet alleen in de ring weet hij wat te doen bij ongelukken. “Ik ben lid van EHBO Meerssen-Bunde en sta af en toe op evenementen. Daarnaast ben ik zo’n 5 jaar scheidsrechter voor de Nederlandse boksbond geweest.” Hij kan niet stilzitten, zo verklaart zijn vrouw het. Als hij niet voor de vereniging bezig is, dan schildert hij. “Mijn oma wat goudschilderes bij de Sphinx, mijn vader heeft de kunst- en nijverheidsschool gedaan. Ik schilder eigenlijk al vanaf mijn 20e.” Waar het er in de boksring misschien wat ruwer aan toe gaat, weet Jo op canvas het Stadhuis op de Markt fijntjes na te schilderen. Ook Mohammed Ali en Mike Tyson mogen niet ontbreken in zijn collectie.

Verpópzak
Toen wethouder Bert Jongen op bezoek kwam voor de Vrijwilligersprijs en naar de trainer vroeg, verwees Jo hem automatisch naar zijn zoon. “We stonden net op het punt om met de les te beginnen en ik had helemaal niets door.” Stiekem hoopte Jo dat de wethouder met goed nieuws kwam over de locatie waar ze uit moeten. “Ik was echt overrompeld. Zeg maar gerust verpópzak!” De cheque staat inmiddels te pronken in de woonkamer. “We gebruiken het voor een bijdrage aan onze jaarlijkse bootcamp, er zijn nieuwe pakjes nodig en in april bestaat de vereniging 12½ jaar. Dan geven we een feestje.” Over de toekomst is Jo duidelijk: “Ik ben misschien wel de 70 gepasseerd, maar ik hoop nog lang te blijven doorgaan.” En de locatie? Daar mogen ze in ieder geval nog een jaar blijven.