“Ik heb iets waarvoor ik mijn bed moet uitkomen”

Al 18 jaar is Margriet Jacobs 1 van de 170 vrijwilligers van het UMC+. 2 dagen per week vangt ze bij de hoofdingang patiënten op. Ze helpt hen op weg, regelt vervoer van het ziekenhuis naar huis of biedt een luisterend oor. 1 dag in de week, tijdens haar ‘polidienst’, maakt haar stappenteller overuren. Dan vervoert of begeleidt ze zelf patiënten. 83 jaar oud? Puh-lease… Deze dame doet heel wat jongere mensen nog wat voor. Voor haar werk kreeg ze dan ook – meer dan terecht – 16 maart van onze burgemeester de Vrijwilligersprijs 2019 in de categorie Zorg. Waarom ze dit werk doet en wat ze ervan vindt om 1 van de prijswinnaars te zijn, lees je in dit artikel.

Bij toeval
“Toen mijn man hier 17 jaar geleden voor een consult moest zijn, werd hij door een vrijwilliger naar de juiste plek gebracht. ‘Dit werk lijkt me écht iets voor mijn vrouw’, zei hij tegen de dame in kwestie. Met een telefoonnummer op zak kwam hij thuis. ‘Ik heb wat voor je’, zei hij. Ik heb direct gebeld. Ik was net met pensioen en stilzitten is niks voor mij. Na een opleiding van 3 maanden ben ik begonnen met 1 dag in de week. En nu, 17 jaar later, werk ik 3 keer 3,5 uur als vrijwilliger voor het MUMC+. En ik vind het heerlijk.”

Een doel
4 jaar geleden overleed haar man. 3 jaar lang verzorgde ze hem met veel liefde. “Meer dan 1 dag vrijwilligerswerk lukte me in die tijd niet.” Maar na zijn dood breidde Margriet het aantal uren uit. “Dankzij dit werk heb ik een doel. Ik heb iets waarvoor ik mijn bed moet uitkomen. Ik zou het verschrikkelijk vinden om niks te doen. Bah, zo’n lege dag voor je”, Margriet trekt haar neus op. “En ja, natuurlijk heb ik ook mijn bezigheden thuis, heb ik mijn sociale contacten en breng ik veel tijd door met mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Maar je kunt niet iedere dag op de koffie gaan bij iemand. En dit werk geeft zo veel voldoening. Mensen zijn zo dankbaar. Hoe vaak we niet te horen krijgen dat mensen blij zijn dat we er zijn. Ja, daar doe ik het voor.”

Vindingrijk
Het werk is afwisselend. Het doet in ieder geval een beroep op je vindingrijkheid. En plezier heeft Margriet in elk geval als ze aan het werk is. “Pas nog wandelde hier een dame binnen. Ze moest bij ‘beeld en geluid’ zijn. Het duurde even voordat het kwartje viel en ik wist dat ze radiologie bedoelde. Daar hebben we hard om moeten lachen.” Patiënten trakteren haar regelmatig op hele levensgeschiedenissen. “Dat hoort ook bij het werk. Mensen moeten hier soms een halfuurtje wachten voordat ze opgehaald worden. Dan bieden we een luisterend oor. Je hoort van alles. Maar dat houden we voor onszelf”, klinkt het kordaat.

Waardering
Toen 11 februari een ‘leuke jongedame’ op haar afstapte, stond Margriet al helemaal in de startblokken om haar op weg te helpen. Groot was de verbazing toen wethouder Mara de Graaf Margriet vertelde dat ze voor haar kwam. “Ik was enorm verrast. Ik had eerst zoiets van ‘jongens, wat doen jullie me aan?’ Ik sta niet graag in de belangstelling. Maar toen ik van de schrik bekomen was, vond ik het geweldig.” Margriets ogen stralen. “Waardering doet een mens goed. En het was zo mooi georganiseerd allemaal. Iedereen was er. En er was vlaai en koffie.” Margriet weet ook al wat ze met het prijzengeld gaat doen. “Dat gaat naar 3 goede doelen. Naar het hospice waar mijn man de laatste momenten van zijn leven doorbracht, naar het Ronald McDonald Huis en naar het Toon Hermanshuis. Wat doen die fantastisch werk!”

De toekomst
“Ik ga in ieder geval met dit werk door totdat mijn gezondheid het niet meer toelaat. Mijn geheim vraag je?’ Margriet lacht. “Je hebt het natuurlijk niet voor het uitkiezen. Maar als ik een geheim zou hebben, is het: leef gezond, eet goed en blijf in beweging.”